Πως επιλέγουμε τελικά το χρώμα;

Στο σπίτι, το χρώμα ενός δωματίου; ενός γραφείου, ενός χώρου εργασίας; στο σχολείο, στο καλλιτεχνικό εργαστήρι, στο νοσοκομείο, στη βιβλιοθήκη;

via

via

Δεν είναι μόνο οι προσωπικές προτιμήσεις που μας οδηγούν στο να επιλέξουμε ένα χρώμα. Είναι συγχρόνως οι φόβοι μας, οι ανασφάλειες και οι ενδοιασμοί για το κατά πόσο θα μπορέσουμε τελικά να διαχειριστούμε την επιλογή μας με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μετανιώνουμε αργότερα για το χρόνο αλλά και για το χρήμα που θα έχουμε ξοδέψει.

Ρωτάμε συνεχώς, αναρωτιόμαστε, αμφιταλαντευόμαστε, κάνουμε ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω, μετά πάλι λίγο είμαστε κοντά στο να τολμήσουμε ώσπου ... ώσπου καταλήγουμε σε ένα κοινό μπεζ. Ή παλ ζαχαρί. Εκρού. Ανοιχτό λεμονί. Ή κρεμ. Μανόλια και λευκό του πρωινού ... και πάει λέγοντας.

via

Σε κάθε χρωματολόγιο η πρώτη σειρά είναι αφιερωμένη σε όλα αυτά τα “δήθεν” χρώματα. Τα οποία είναι στην ουσία όλα ίδια. Οι απειροελάχιστες διαφορές τους είναι ορατές μόνο όταν βρεθούν το ένα δίπλα στο άλλο και μάλιστα σε καθαρό, λευκό φόντο. Στο περιβάλλον του χρωματολογίου δηλαδή. “Μα δεν είναι άσπρο!”. Και όμως είναι. Βλέποντάς τα στο μικροσκοπικό κουτάκι του χρωματολογίου δεν μπορούμε να έχουμε την πραγματική εικόνα ούτε για το χρώμα το ίδιο ούτε για το πόσο έντονο, ανοιχτό ή σκούρο είναι.

via

Το ίδιο ισχύει και για τα σκούρα χρώματα. Εμφανίζονται και αυτά σε μικρή επιφάνεια και το κυριότερο σε λευκό φόντο, πράγμα που τα κάνει να φαίνονται ακόμη πιο σκούρα γιατί το μάτι συγκρίνει με το λευκό.

Τολμήστε λοιπόν! Δεν σας προτείνω να κάνετε κάτι ακραίο και μάλιστα χωρίς να συμβουλευτείτε κάποιον πιο ειδικό, αλλά τολμήστε αυτό που αγαπάτε και θαυμάζετε σε άλλα σπίτια ή στα περιοδικά. Έχετε υπόψη σας τα εξής:

Αν το χρώμα που σας αρέσει το φοβάστε ως πολύ σκούρο, αν το απομονώσετε από τα διπλανά του και μάλιστα βάλετε γύρω του κομματάκια από μαύρο χαρτόνι, θα σας φανεί πολύ πιο ανοιχτό και πιο φωτεινό! Τότε θα είστε πολύ κοντά στην πραγματική του εικόνα.
Επίσης να ξέρετε ότι όταν ένα χρώμα καλύψει μεγάλη επιφάνεια, τότε δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι “ανοίγει”. Ακόμη περισσότερο όταν βαφεί όλο το δωμάτιο.

Είναι λάθος λοιπόν να κάνουμε 3, 4 πινελιές από διαφορετικά χρώματα στον τοίχο προσπαθώντας να επιλέξουμε ποιο είναι πιο κατάλληλο. Είναι βέβαιο ότι θα έχουμε εντελώς λανθασμένη εικόνα.
Και μην πέσετε στην παγίδα να περιοριστείτε στα λευκά και άχρωμα γιατί τάχα αυτά θα κάνουν το αποτέλεσμα πιο φωτεινό. Άτονο και απρόσωπο πολύ πιθανότατα, πιο φωτεινό όμως όχι. Οι αντιθέσεις δημιουργούν φωτεινότητα και οι σωστές αναλογίες. Αν λοιπόν επιλέξετε λευκούς τοίχους και θέλετε να δώσετε προσωπικότητα και ύφος θα πρέπει να στραφείτε κάπου πολύ μακρύτερα από τα εκρού, μπεζ, ζαχαρί κλπ υφάσματα και τα κοινότυπα καφέ ξύλα. Είναι απολύτως βέβαιο ότι ένας τοίχος μαύρος γεμάτος λευκές κορνίζες δείχνει πολύ πιο φωτεινός από ένα λευκό.

via

Κατά την άποψή μου, το χρώμα στο σπίτι δεν έχει μόδα! Τάσεις ασφαλώς και επικρατούν. Αλλά το χρώμα πως θα μπορούσε; Κάθε “μόδα” έχει μια συγκεκριμένη διάρκεια. Και σε ποιο χρονικό σημείο της άραγε βρίσκεστε επιλέγοντας το χρώμα που κυριαρχεί τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή; και αν είστε στο τέλος; και αν σε λίγους μήνες – πράγμα πολύ πιθανό φυσικά και αναμενόμενο – εμφανιστεί ένα νέο χρώμα που θα κάνει το φρέσκο σαλόνι σας να μοιάζει ήδη ξεπερασμένο; Και ποια είναι η λύση, θα πείτε. Κατανοητό το ότι πολλές φορές θέλουμε να αλλάξουμε κατά διαστήματα κάποια πράγματα που θα δώσουν νέα πνοή και αέρα ανανέωσης και φρέσκιας διάθεσης. Αυτό μπορεί να γίνει με μικρές πινελιές στα αντικείμενα και τα αξεσουάρ που αλλάζουν χωρίς ιδιαίτερο κόστος. Το κάθε σπίτι όμως, όπως και ο κάθε χώρος, έχει μελετηθεί τμηματικά αλλά και ως σύνολο. Το χρώμα είναι ένα στοιχείο αυτής της σύνθεσης, συνδέεται, εξαρτάται και επηρεάζει τα άλλα στοιχεία και δεν μπορεί να αλλάξει εύκολα χωρίς να κλονίσει όλη τη σύνθεση. Να μην πω για το κόστος.

via

Είναι γεγονός ότι το κάθε χρώμα έχει συγκεκριμένες ιδιότητες.

Επιδρά με συγκεκριμένο τρόπο και επηρεάζει ανάλογα. Το πράσινο ηρεμεί και καταπραΰνει, βοηθάει στη συγκέντρωση (γι αυτό και με τους ανάλογους συνδυασμούς είναι κατάλληλο για σχολικές αίθουσες), το πορτοκαλί χαρίζει ζεστασιά, το κόκκινο είναι φλογερό και ερεθίζει, το μπλε είναι δυναμικό, ψυχρό αλλά επίσης σοβαρό και συγκεντρωτικό. Τα χαρούμεναχρώματα χαρίζουν ευεξία και ελαττώνουν την αγωνία. Είναι λοιπόν ιδανικά για νοσοκομεία όπου εντελώς λανθασμένα επικρατεί πολλές φορές το λευκό, πιθανόν για λόγους ευκολίας. Το λευκό είναι κενό και δεν συμπεριλαμβάνεται στα χρώματα. Δημιουργεί μεν την αίσθηση της καθαριότητας αλλά υπό προϋποθέσεις (σε περιγράμματα και συγκεκριμένα στοιχεία).
Όπως και σε ένα χώρο όπου λειτουργούν πχ φούρνοι, το κόκκινο δεν θα ήταν κατάλληλο γιατί εντείνει την αίσθηση της υψηλής θερμοκρασίας. Αντίστοιχα, τα μπλε (ως ψυχρά χρώματα) είναι χαρακτηριστικά  καλοκαιρινά, νησιώτικα χρώματα ακριβώς γιατί αφήνουν την αίσθηση της δροσιάς.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι όλες αυτές οι ιδιότητες δεν μπορούν να είναι απόλυτες, στον καθένα μας, για κάποιο λόγο, κάποιο άλλο χρώμα μπορεί να γεμίζει τη ψυχή ανακούφιση ή να ξεσηκώνει τη διάθεση. Όσο και αν η κρεβατοκάμαρα είναι χώρος για ήρεμες στιγμές και ξεκούραση, απομόνωση και χαλάρωση κάτι τέτοιο δεν νομίζω πως θα μπορούσε να το αποκλείσει ένας συνδυασμός με τα καλούμενα ως επιθετικά χρώματα που ωστόσο μπορεί να είναι αυτά που κάποιος προτιμά ιδιαίτερα! Βέβαια, οι ακόμη πιο ειδικοί στο χρώμα ισχυρίζονται ότι αν κάποιος μπορεί και χαλαρώνει σε ένα κατακόκκινο δωμάτιο, παρά τις αντίθετες ιδιότητες του χρώματος, θα το κατάφερνε αυτό σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό αν το χρώμα ήταν πχ το πράσινο. Το δέχομαι όλο αυτό ως θεωρία και διατηρώ τις επιφυλάξεις μου, τονίζω όμως ότι αυτή είναι καθαρά η προσωπική μου γνώμη.
 

Έχετε πάντα στο μυαλό σας ότι την τελική όψη θα την έχει ένας χώρος αφού ολοκληρωθεί. Θυμηθείτε το παράδειγμα με το πορτοκαλί σαλόνι μου στο προηγούμενο ποστ. Προσπαθήστε να φανταστείτε το δωμάτιο γεμάτο. Με τα έπιπλά του, τους τοίχους γεμάτους, τα προσωπικά αντικείμενα. Και τότε κάντε την επιλογή σας. Επίσης, δείτε φωτογραφίες και προσπαθήστε να φανταστείτε τους χώρους που απεικονίζονται άδειους! Θα καταλάβετε τότε τη διαφορά.

Και οι οροφές; τις βάφουμε;

via

Ναι! Η εικόνα που έχουμε τότε είναι ενιαία, το μάτι δε σταματά στα όρια που δημιουργούνται στο σημείο που ενώνεται η λευκή οροφή με τον χρωματιστό τοίχο. Και αυτό δημιουργεί τη ψευδαίσθηση ενός μεγαλύτερου και πιο ενιαίου χώρου. Επιπλέον, δεν υπάρχει η σύγκριση του χρώματος του τοίχου με το λευκό της οροφής, κάτι που ίσως θα δημιουργούσε την εντύπωση του σκούρου και σκοτεινού. Ανάλογα με την επιλογή λοιπόν, διαλέξτε -αν όχι το ίδιο - ένα το πολύ δύο τόνους πιο ανοιχτούς για την οροφή. Ακόμη και έτσι θα είναι πολύ καλύτερο το αποτέλεσμα, μη το αφήσετε λευκό! Στη συγκεκριμένη φωτογραφία πιο πάνω, παρατηρήστε το τρικ με το οποίο μειώνεται οπτικά το ύψος του δωματίου καθώς το χρώμα της οροφής κατεβαίνει στους τοίχους.

Γενικότερα, το σκούρο χρώμα στην οροφή σε συνδυασμό με ανοιχτόχρωμους τοίχους δημιουργεί την αίσθηση του πιο χαμηλού ύψους (για ιδιαίτερα ψηλοτάβανους χώρους). Κι αυτό γιατί έχει την τάση να έρχεται πιο κοντά μας και πιο χαμηλά από ότι είναι στην πραγματικότητα.

Μια άλλη ιδέα για την οροφή, πέρα από το χρώμα, είναι η ταπετσαρία. Πράγμα που ισχύει φυσικά και για τους τοίχους, ή έναν από αυτούς ανάλογα με τη θέση και τη διάταξη. Δείτε εδώ:

via

(Η πρώτη ταπετσαρία από χαρτί εμφανίστηκε στην Αγγλία τον 17ο αιώνα όπου ήδη χρησιμοποιούνταν το δέρμα και τα ακριβά μεταξωτά υφάσματα για την επένδυση των τοίχων!)

Δείτε εδώ και κάτι άλλο, μια πρόταση με ζωγραφικά μοτίβα.

via

Είπα πολλά και θα μπορούσα να πω άλλα τόσα!

Ελπίζω να σας κατατόπισα και κυρίως να σας έδωσα μια άλλη οπτική. Όπως και να έχει, το χρώμα και οι συνδυασμοί επιδρούν στην σκέψη, στα συναισθήματα, στις επιθυμία, στην απόδοση. Αλλάζουν τις διαστάσεις, διορθώνουν ατέλειες, ζωντανεύουν, δίνουν προσωπικότητα, προσελκύουν, εμπνέουν.

via

Ότι και αν επιλέξετε, κάντε το χώρο σας να ξεχωρίζει. Κάντε το έτσι ώστε οι φίλοι να το προτιμούν κι εσείς να το λαχταράτε.